rond het eiland per boot

Donderdag eerst lekker ontbeten, met prachtig uitzicht over de zee, de ontbijtruimte is buiten op de 2e verdieping, het hotel heeft maar 8 kamer trouwens. Het ontbijt hier bestaat ook weer, naast het gewone aanbod, uit veel soorten kleine pastels en cakejes. Eergisteren werden we opeens belaagd door vliegen daar, het vreemde was dat de andere gasten ( er waren maar 4 andere personen ) nergens last van hadden. We waren al verhuist naar een andere tafel maar de vliegen verhuisden mee, de mevrouw die het ontbijt klaarmaakt had ook al een of ander spul gebracht in een lege cocosnoot dat aangestoken werd, maar ook dat hielp bijna niet. Vooral ik was het slachtoffer, ik had gedoucht en ook nog deo en parfum opgespoten. Zelfs de vliegen houden hier dus van zoet.
We gaan nu dus ongewassen en zonder deo op ontbijten, nergens meer last van nu.
Na het ontbijt zijn we vertrokken voor een tocht rond dit eiland en naar een buureiland per boot. Eerst deden we een plek aan, ca 1 km van de kust, waar de zee ondiep was, de gids noemde het een natuurlijk zwembad, helaas was het water te onrustig om te snorkelen, er was te veel zand in het water, waardoor je de bodem niet goed kon zien. Daarna voeren we weer verder naar een ander strand, hier hadden we twee uur de tijd om te zwemmen en te lunchen. Je kon daar heerlijke verse kreeft eten, die op een vuurtje werd klaargemaakt. Maar die kon alleen voor 2 personen besteld worden en aangezien Andrea dat niet eet hebben we voor garnalen gekozen, die ook heerlijk waren.
Daarna liepen we met een gids dwars over het eiland, ca drie kwartier lopen, we een gedoe op onze teenslippers. Maar we liepen langs prachtige weilanden met palmen en langs een autenthiek vissersdorpje. We gingen nog een soort museumpje van een visser binnen, hij had daar alles tentoongesteld wat hij in de zee gevonden had, er zaten ook schedels van beesten bij, best een beetje luguber. Je kon er voor 30 euro hele grote schelpen kopen, zo n 30 cm hoog, hebben we niet gedaan want volgens mij mag je zoiets helemaal niet invoeren, maar ze waren prachtig. De Brazilianen die bij de tour waren die wel Engels spraken wilden alles steeds voor ons vertalen, echt superlief.
Dan wilden ze steeds weten waarom Andrea geen Portugees sprak, ze zien altijd meteen dat het een Braziliaanse is.
Naast ons zat een Braziliaans stel uit Rio, ze woonden nu in de buurt van Sao Paolo, waarvan de vrouw 1 jaar in Australië in een ziekenhuis gewerkt had, zij sprak echt goed Engels, met een Aussi accent. Zij wilde weten hoe het kwam dat Andrea geen Braziliaans Portugees spreekt, Andrea haar hele verhaal van bezoek aan de familie verteld en dan zijn ze zo enthousiast en geïnteresseerd, heel leuk.
Verder was er nog een Argentijnse man met zijn zoon, zij spraken dus Spaans, waren ook erg geïnteresseerd, zij waren 2 jaar geleden in Amsterdam geweest, hadden het er geweldig gehad, noemden Amsterdam een crazy city.
Ik had eigenlijk zijn fb moeten vragen, een bezoek aan Buenos Aires is ook niet verkeerd, gemiste kans dus.
We liepen verder door het dorpje tot we weer bij de kust waren, daar werden we weer opgepikt door de boot, we gingen verder naar het eiland Baipeba, daar ligt de 2de plaats die ooit door de Portugezen hier gesticht werd. De plaats ligt aan een rivier, deze noemen ze de Rio Inferno, er zijn toen hevige gevechten geweest tussen de oorspronkelijke bewoners, de indianen en de Portugezen.
Aan de kant van de Indianen, die hun gebied probeerden te verdedigen, zijn toen veel doden gevallen.
Er stond nog een heel oud kerkje uit de tijd, met prachtige Portugese tegels in de binnenplaats van het klooster.
We voeren verder de rivier op, hier is het landschap weer heel anders, in plaats van palmen stranden, dichte mangroven bossen, waar we allerlei kraanvogels in zagen.
Aansluitend meerden we aan bij een primitief restaurant op het water, hier kon je heerlijke verse oesters eten blijkbaar, ik had er wel een willen proberen, maar ze moesten per bord besteld worden, we hadden ook geen honger, zatten nog vol van onze garnalenlunch.
Tegen 5 uur kwamen we weer aan in de haven van Morro de Sao Paolo, waar we afscheid namen van de Brazilianen en de Argentijnen. Het was een supermooie dag geweest.
S avonds zijn we nog bij een Italiaan , die een klein restaurantje heeft aan het derde strand, gaan eten. Hij kwam uit de buurt van Venetië vertelde hij, wel grappig een Italiaan die een restaurantje heeft op dit kleine eiland.