veel gezelligheid en het onvermijdelijke afscheid
Blijf op de hoogte en volg José
18 Juli 2016 | Brazilië, Iporá
Zondag middag reden wij met Estella, Esteveo en Nega naar Andrea s oma. Nega wilde afscheid nemen van andrea's moeder, die s nachts weer zou vertrekken. Na een kort bezoek vertrokken nega, Estella en zoontje Estevao weer huiswaarts.
Wij bleven bij oma, de oom en tante, neven en nichten druppelden allemaal langzaam binnen. Iedereen wil weten hoe het in Nederland is en vooral of Andrea het leuk vindt in Brazilië.
De opa en oma van Andrea's broer Washington ( van vaders kant) wonen aan de overkant van oma's huis. Ze kwamen nog een zak sinaasappels voor ons brengen, echt lief.
Het scheelde wel dat Washington er weer bij was, nu konden we Engels spreken. We begrijpen intussen wel waar de gesprekken over gaan, dat gaat steeds beter.
Het was een gezellige boel, de mensen leven veel op straat en hebben weinig nodig om zich te amuseren, ze kletsen en lachen wat af voor hun huisjes.
Heel anders als in Nederland, wij hebben zo veel en zijn nog niet tevreden.
We hadden gezegd dat we ze op pizza zouden trakteren, we waren ook bang dat we anders weer last van onze maag zouden krijgen.
Er zijn hier ook pizzakoeriers, dus dat was wel handig. Eerst nog een discussie over het aantal pizza's, Washington zei dat het te veel was, hij zei dat hij bijv max 4 stukken at. Maar andrea en ik zeiden dat we er wel elk een op konden .
Toch maar ruim besteld, we wilden niet dat er te weinig zo zijn.
Washington had gelijk, Andrea en ik kregen ieder maar 2 stukken op, ze zijn ook heel goed belegd. Het gekke is dat er ook ketchup en mayonaise meegeleverd wordt bij de pizza.
De helft was dus over, maar dat kunnen ze goed opwarmen.
Voor het eten waren oom en tante en kinderen al naar huis vertrokken, na het eten hadden de Brazilianen het enorm koud, het was 21 graden, ze hadden allemaal al dikke vesten en truien aan.
Het is hier winter, overdag ca 30/32 graden, voor ons een perfecte temperatuur.
20 jaar geleden waren we in februari hier, zomer in brazilie, toen was de temperatuur rond de 40 graden.
Ik moet zeggen dat de temperatuur van nu veel fijner is.
Omdat het voor hun teveel afkoelde zijn we binnen gaan zitten, in de Braziliaanse huizen staat continue de tv aan, maakt niet uit of er iemand kijkt. We hebben samen nog foto s gekeken, waarvan we er een aantal herkenden omdat wij die vroeger opstuurden naar Cleuda en oma via de Hollandse pater.
Tegen half 11 vond Andrea het ook tijd om op te stappen.
Het afscheid van Cleuda viel zwaar, we delen samen een prachtige dochter, Andrea hield zich heel erg goed, en heeft beloofd dat ze zeker terug gaat komen.
Ook namen we afscheid van joilma s oudste dochtertje van 5 jaar, die samen met Cleuda mee naar Mato Grosso reist. Joilma woont in de stad in de buurt van Cleuda , Cleuda woont daar op het platteland.
Waghington is vanmorgen om zes uur weer naar Goiania vertrokken, we zien hem daar terug.
We hebben besloten een dag eerder naar Goiania terug te reizen, zodat ze een dag langer bij haar broer kan zijn, voordat we vrijdag doorreizen naar Salvador de Bahia.
Vandaag begint alles echt tot ons door te dringen, bij tijd en wijle zijn we verdrietig maar Andrea had een prachtige tekst:
Don' t cry because it is over; but smile because it happened!
Vanmiddag zijn we met Estella gaan winkelen in Ipora, Andrea heeft leuke aankopen gedaan, daarna heeft ze nog rondgereden in het dorp en omgeving, maar het belangrijkste was dat we afleiding hadden.
Wij bleven bij oma, de oom en tante, neven en nichten druppelden allemaal langzaam binnen. Iedereen wil weten hoe het in Nederland is en vooral of Andrea het leuk vindt in Brazilië.
De opa en oma van Andrea's broer Washington ( van vaders kant) wonen aan de overkant van oma's huis. Ze kwamen nog een zak sinaasappels voor ons brengen, echt lief.
Het scheelde wel dat Washington er weer bij was, nu konden we Engels spreken. We begrijpen intussen wel waar de gesprekken over gaan, dat gaat steeds beter.
Het was een gezellige boel, de mensen leven veel op straat en hebben weinig nodig om zich te amuseren, ze kletsen en lachen wat af voor hun huisjes.
Heel anders als in Nederland, wij hebben zo veel en zijn nog niet tevreden.
We hadden gezegd dat we ze op pizza zouden trakteren, we waren ook bang dat we anders weer last van onze maag zouden krijgen.
Er zijn hier ook pizzakoeriers, dus dat was wel handig. Eerst nog een discussie over het aantal pizza's, Washington zei dat het te veel was, hij zei dat hij bijv max 4 stukken at. Maar andrea en ik zeiden dat we er wel elk een op konden .
Toch maar ruim besteld, we wilden niet dat er te weinig zo zijn.
Washington had gelijk, Andrea en ik kregen ieder maar 2 stukken op, ze zijn ook heel goed belegd. Het gekke is dat er ook ketchup en mayonaise meegeleverd wordt bij de pizza.
De helft was dus over, maar dat kunnen ze goed opwarmen.
Voor het eten waren oom en tante en kinderen al naar huis vertrokken, na het eten hadden de Brazilianen het enorm koud, het was 21 graden, ze hadden allemaal al dikke vesten en truien aan.
Het is hier winter, overdag ca 30/32 graden, voor ons een perfecte temperatuur.
20 jaar geleden waren we in februari hier, zomer in brazilie, toen was de temperatuur rond de 40 graden.
Ik moet zeggen dat de temperatuur van nu veel fijner is.
Omdat het voor hun teveel afkoelde zijn we binnen gaan zitten, in de Braziliaanse huizen staat continue de tv aan, maakt niet uit of er iemand kijkt. We hebben samen nog foto s gekeken, waarvan we er een aantal herkenden omdat wij die vroeger opstuurden naar Cleuda en oma via de Hollandse pater.
Tegen half 11 vond Andrea het ook tijd om op te stappen.
Het afscheid van Cleuda viel zwaar, we delen samen een prachtige dochter, Andrea hield zich heel erg goed, en heeft beloofd dat ze zeker terug gaat komen.
Ook namen we afscheid van joilma s oudste dochtertje van 5 jaar, die samen met Cleuda mee naar Mato Grosso reist. Joilma woont in de stad in de buurt van Cleuda , Cleuda woont daar op het platteland.
Waghington is vanmorgen om zes uur weer naar Goiania vertrokken, we zien hem daar terug.
We hebben besloten een dag eerder naar Goiania terug te reizen, zodat ze een dag langer bij haar broer kan zijn, voordat we vrijdag doorreizen naar Salvador de Bahia.
Vandaag begint alles echt tot ons door te dringen, bij tijd en wijle zijn we verdrietig maar Andrea had een prachtige tekst:
Don' t cry because it is over; but smile because it happened!
Vanmiddag zijn we met Estella gaan winkelen in Ipora, Andrea heeft leuke aankopen gedaan, daarna heeft ze nog rondgereden in het dorp en omgeving, maar het belangrijkste was dat we afleiding hadden.
-
19 Juli 2016 - 14:36
Jacqueline:
Wat een onvergetelijke momenten en wat een mooie foto's om nooit te vergeten!Super❤️ -
19 Juli 2016 - 17:38
Mam:
Hoi lieve kinderen,
Wat een onvergetelijke reis en zo'n lieve mensen allemaal. Jullie zijn beiden mensen om super trots op te zijn en die tekst van Andrea is helemaal waar. Genie -
19 Juli 2016 - 20:04
Nathalie:
Waaw, zo mooi om te lezen wat jullie allemaal meemaken! Heel bijzonder en zeker onvergetelijk. Geniet ervan, wat een geweldig lieve familie! -
19 Juli 2016 - 22:56
Jo:
Hoi Jose en Andrea,
Mooie momenten maken jullie mee in Brazilië, om nooit te vergeten. Wat een hartelijkheid, ongelooflijk. Prachtig allemaal, maar het vergt natuurlijk enorm veel van jullie, want het is niet niks wat jullie meemaken. Inderdaad het onvermijdelijke afscheid, wat veel teweeg brengt, maar niet voor eeuwig zal zijn en gelukkig maakt internet afstanden erg betrekkelijk.
Straks weer het afscheid van Andrea' s broer Washington, waar ze volgens mij echt wel een klik mee heeft.
Maar de mooie herinneringen zullen overheersen en jullie kunnen dadelijk lekker relaxend terug kijken op iets heel bijzonders.
Heel veel groetjes en liefs,
Jo -
20 Juli 2016 - 12:06
Monique :
Hallo jullie twee
Wat een prachtig verhaal weer.
Kan me voorstellen dat het afscheid nemen erg zwaar was.
Maar wat hebben jullie twee moeders toch een verstandig kind RESPECT voor haar.
Zo nog even en dan kunnen jullie lekker gaan genieten van de rust en eens alle indrukken tot jullie laten door dringen.
Wat leuk dat Andrea haar broer nog paar dagen kan zien ( Toddel geniet er maar lekker van)
Heel veel plezier nog daar in het verre Brazilie.
Heel veel lieve groetjes van Monique XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
